Text:Di hålimoon än sin boose
 Täkst aw mooringer frasch
|
Di hålimoon än sin boose
En hålibüütj krüset bai stiwen win
önj junke nåcht döör storm än rin.
Di schaper stjöret ma sääker hönj
än hålt et rouder eefter e strönj.
Hi wiitj, wat’r wal, än deet, wat’r koon,
jült aw sin ailönj as en wiikeren moon.
En hålimoon sat deele önjt büütj
ålwri än bedrüwet önj e kajüüt
ma sin bjarn önjt ärm, dåt jånket än schrait,
än e storm höölet än e win di wait.
„Liiw’ daadje, wan kaame we wälj tu kånt
tu hüs tu mamen, wat eefter üs långt?“
„Wees mån stal, man dring, dåt wååret ai lung,
dan san we bait müülj, wees mån ai trung.
Din mam jü håålet üs bai e sil,
jü kamt üs önjtmötj än lååket sü mil.
Ik liiw, jü stoont deer ål aw e bru
än woitet än wainket foon fiirnse üs tu.“
„Heer daadje, as dåt ai di näiber san hün,
wat deer sat tu höölen stün am stün?
Min åålmam säit, dåt bedjüset e düüs,
di löret än täiwt aw ån foon üs!“
„Wees roui, man junge, dåt`s e win, di wait,
e storm höölet, än e siiföögel schrait.“
„Lök, daadje, jant aw e fååstewål
stoont en juchtermoon, wat me hååle wal.
Hi woitet än biiljket: Kam jurt tu me,
ik wiitj en wanliker stää for de.“
„Ai trung man saan. Ik hüülj de fååst
än lätj de ai, iir dü bärjen bast.“
„Daadje, liiw’ daadje, schuchst dü dåt ai?
E mjarwüf tuuch heer äiwen forbai;
jü füng me tu fååsen än hül me bait biinj
än wälj me dil önj e siie tiinj.
Heelp me liiw’ daadje, ik ban sü trung!
Wan san we ine? Dåt wååret sü lung.“
Di daadje wust ai, wat`r swååre schölj,
långs e reek tjucht et ham, bål hiitj än bål kölj.
As en schükling nüm`r ham uner e wäng
än daket ham tu, san beeste dring.
Hi füüljet sin hönje än bäsit gåns stal:
Ik nam`t sü onjtiinj, as Good et wal.
Dåt hålibüütj krüset bai stiwen win
önj junke nåcht döör storm än rin.
Di taatje hül san junge wurm iinj et hart,
e tuure rånden ham dil önjt bjard.
Ja kömen tu kånte ma möite än nüüdj,
duch önj san ärm di junge wus düüdj.