Text:Nis Randers
 Täkst aw mooringer frasch
|
Nis Randers
Höölen än bruulen önj påkjunke nåcht,
et loitet än tunert än stormt ma måcht.
Hark, en biiljk ouert wååder.
Påås aw, wan’t gliinj wårt, dan wårde we’t wis:’
En schap aw e soonbånk, sü huuch as en hüs,
än trinam schüme e wooge.
Nuch as’t hiilj än hülen, duch ban ik trung:
Stråks raft et önjstöög; dåt wååret ai lung,
as’t ma lop än top ål ferswünen.
Nis Randers löket scharp ouer`n dik.
Hi säit: „Iinj e måst stoont en moon, sü mat än bliik.
Wat et uk koost, we mönje ham hååle.“
„Nåån, Nis, dou me dåt smuk ai önjtiinj“,
säit sin mam, „dåt wääder as diling åltu hiinj.
Dü wiist, ik koon de ai maste.“
Hi gäng foon e düneng dil tu e strönj,
än ma ham sin mam, jü fååset sin hönj,
as wälj’s ham uler mör lätje.
Dü bliifst me åliine, - me wörd ninte schånkd -,
dan taatje as düüdj, än uk Momme as drångd,
än weer as Uwe wälj blaawen.
Trii iir as’t sunt, deer`r gäng foon e döör,
än we hääwe sunt jü tid uler niinj spör
foon man beeste saan, foon man Uwe.
„Liiw mam, ik mååg de ai hål fertriitj“,
säit Nis, „än koon’t duch ai lätje, dan ik wiitj:
Am di moon sörit uk en mam.“
Deerma spräingt er önjt büüdj, än deer fülie ham
fiiw wälie kjarls, ma knöös än ma klam
leede’s jam åle moon önjt rouder.
Di siie höölet än bruulet sü wil än sü måål,
as wan hamel än jard fergunge schal,
än e storm swööwet e wooge. / swööwe - peitschen
Da smite dåt büütj bål haane än bål heer,
nü as’t boowne, nü deele! Deer heelpt niinj weer,
dåt wårt jam et laawen kooste.
En loit as stöö e wråål önj e brånd:
Lök, deer silt en büütj, dåt kamt tu kånt!
Good loof, bål san's wider börjen.
Hark, en biiljk ouert wååder! Huum dåt wälj as?
Nü wider! Stal dan hiire we’t was:
„Mam, mam, hi as heer, dan Uwe!“
Nis Albrecht Johannsen
eefter Otto Ernst
Sii uk
[Bewerke | Kweltekst bewerke]
Wikisource: Nis Randers (sjiisk)