Seite:Bremer Stacken I.djvu/114

Faan Wikipedia
Detdiar sidj as noch ei efterluket wurden.

[Automaatisk auerdraanj]

— H4 —

Fan Fomnen as at hial Lunn foll,
An jo san alltmal rosen doll,
Iar jo fu 'n Man.
An wann jo do an Freier nemm,
An iar jo noch för 't Altar kemm,
As a Locht ünklar.

An Harwstam do wann 't Strickan kommt,
Ark Buatskapper do sin Lidj menammt,
Bisrannt at Maartlin uck.
A Uastrang san hirr uck man mann:
Fan 't Rantamslua an ap tu a Tann
As ball gor niks muar.

Hirr wäkst — Godd beder 't ! — ball gor niks
üb 't Lunn.
At miast as Hallam an Hias an Sunn
An letjat Gärs.
Kanninnan, Aier an Beian san hirr.
Wann det noch Koffi an Baarnwinn wiar,
U wat wiar 't üss leffî

A miast jong Lidj mutt far tu Weder.
Üb Waanjer keren wiar üss föll lewer,
Kon man ei bistunn.
Mannang än, diar WüfT an Jongan hä,
Mutt a Ugan lück un a* wilja Sia,
Mutt fan jo skias.

An somman wurd hirr uck bistrofat
An fan hör Wüff an Jongan wechraffat,
Dat at grämalk as,
An mannang än kon hirr Juarn lup,
Kon onnerslick an uck biskupp,
Woort niks am sad.