Seite:Bremer Stacken I.djvu/136

Faan Wikipedia
Detdiar sidj as noch ei efterluket wurden.

[Automaatisk auerdraanj]


Tu Könnans: Christian.

Lunnsfeder! Dü kommst jo rocht tidjalk tu
sstÖ 't Lunn,
Biträtst all a säkst Tooch a ömrangan Strunn !
Diaram as föll Frögas.
Üs Hart ja det högat
At Lidj üb det Eilunn, bidickat me Sunn.

Üb 't Fästlunn, so hiart 'm, diar täl 's üss ei föll.
Wi hiar tu a Letjen ; det wiitj wi uck well.
Man det kon nant hannri,
Üs Wärs ei fermannri.
Wi se 't jo, üs Könnang hi hält fan üss föll.

Det se wi jo, muar noch a Könnangin uck!
A Könnangin — Hurra ! — hä gudd üss tu Buck.
Wann jü nant fan üss hell,
Üss letjat of niks täld,
Do hedd jü uck wass ei bisoocht di Sunnhuck.

Hual jat föll fan üss, wi hual uck föll fan jonk,
An wiar wi wat water, do skull ar an Bonk
Fan Jill tu an Mialtidj
För Krisjon an sin Lidj,
An wi wull diar Vivat an Hurra bi sjong.