[Automaatisk auerdraanj]
— 139 —
An rocht gudd Wüff jü stänt di immer
Un Fröid an Leid jo bi alltidj
Me Riad an Träst, ferlät di nimmer
An stänt di lewan trau tu Sidj.
Diar so 'n Wüff feit, so trau an brow,
Kon sai, det as an Goddesgow.
Man am bi sock an Wüff tu kemman
Diar mutt 'am ham föll Möit am du.
Jo stunn ei bi da Wai tu neraman;
Ham fant 's ei me da Ugan tu.
Diar skall am soocht wes aueral,
Diar ei me Flitj bidraanj wes wall.
Lät Güder ei din Ugan blendi,
All hocker di uck diar tu rät!
Det Jill lät ham hial gau ferswendi,
Föral, as iarst din Leefdi trät.
Dü sjochst din Ünlock do nian Aanj.
Hat as tu led; dü beest bidraanj.
Diar as all mannang än dör ferföret,
Kam un at Ünlock, iar hi 't wost.
Det Jill hedd ham sin Hart bitöret;
Man ball ferluss hi Mudd an Last.
Iar hi iarst sig, hat ging tu Kaant,
Do markt hi, dat ham Leefdi waant.
Nemm di an Wüff rocht efter Sannan !
As jü uck arm, det dä ham nant.
Hä jü man Warramk för di fan bannan,
As jü man munter sünj an kant,
Do fanst dü nooch an sanner Nuad,
Wat dü hirr brückst, tu 't Lewantsbruad.
