[Automaatisk auerdraanj]
— 34 —
Üs 't Bacltidj wiar, do ging ick henn
An wärelt uf a Dörr.
Un't sallew hiard 'n Hön ick krenn,
Jüst, üs wann't bi mi wiar.
Mein Gott! toocht ick, man Hön noch ütj ?
Nü meest well ap am Tur;
Dann öders beest dan Hön well kwitj
An feest 'n well eg muar.
Wat ick tu dunn hedd, ick lepp ütj —
Man wat füng ick an Skreck,
Üs diar un Sted för man letj Hön
An gratten Kiarl krett!
„Höi!" sad ick, „höi, wat wäl dü hirr,
Tu krenn bi min Hüss ?
Ick wall fan so'n Skandal nant wecld.
Me so wat bliw mi tüss ! "
„Dat gelt nich Se", sad hi, „min Fru,
Dat gelt de Nachbarin;
Denn se let woll hütabend all
De twete Friier in ".
Hä, Kreski, wat saist diar nü fan ?
As det eg allterslimm,
Wann Luppers bi an Weddwüff san,
An taw noch üb än Inj ? !
Diar as bi hörr, so föll 'm hiart,
All floksis so wat skenn;
Man efter arki Freier hä
Di Hön well eg so krenn".
Öwenem (Njiblembürferring).
