Seite:Bremer Stacken I.djvu/39

Adjis.

Adjis, min lew Alern! Jü Tidj as förbi,
Üs lockelk ick bi jam noch wiar.
An as uck det Skialn so swar noch för mi,
An dä mi at Hart uck so siar,
Könn doch eg bliw hirr,
Mutt sjück min Lock diar,
Diar huar ick fan Godd wurd henn ferd.
Wann hi mi biwaret, dann kemm ick tu jam,
Wann wedder högg Juarn san am.
  Adjis, adjis, adjis,
  Adjis, min lew Alern, adjis!

  Adjis min lew Saster! Komm, du mi de Hunn!
Förbi as nü hartelk Ferkiar.
Könn eg so ferned wes henn un an främ Lunn,
Üs diar ick un't Alernhüss wiar.
Mutt nü jo diar henn,
Huar nämen ick kän,
Huar nimmer min Ugen wat senn.
Wann 't Lock för mi blöit diar, dann kemm ick tu jam,
Wann wedder högg Juarn san am.
  Adjis, adjis, adjis,
  Adjis, min lew Saster, adjis!

Öwenem.
Ida Jacobs.