Seite:Bremer Stacken I.djvu/44

Faan Wikipedia
Detdiar sidj as efterluket wurden.

— 44 —

  „Ja, gung man tu! Heest doch nian Häst,
Dann wost ick noch an Grapp.
At as di eg tu 'n Awerläst.
Gaw reddi di wat ap
An gung tu Höw! Diar skall wat swei.
A Präster skall an Par tupp wei.
Man pasi naw üb, hü 's jar skacki,
An wat a Lidj ar awer snaki.“

  „Det du ick holl. Mi hä so 'n Thuat
All loong all efter lingd.
Det as rocht Weder un man Sluat.
Wiar 't doch man iast untingd!“
Hi füng an Sted an — wat an Lock! —
Madd alle Wüffhod ap un 'th Hock.
Me 'n ünferskömet lung Gitjeggel
Tooch jo a Braddfiard troch a Hegel.

  A Präster kam an Jong-Jins stenn
Me eben Ug an Uar.
Wat füng hi diar för Neis tu senn,
Tu hiarn noch föll muar!
Diar wiar an Stod, det ging ans widj,
Madd all do stjülleg Braddleppslidj,
Föral a Bridj, jü wiar so brucket,
Diar füng hi ham eg satt ät lucket.

  Bluathüwet, me a Krün üb 't Hod,
A Störter un a Näk. —
Ick ha jam hirr eg för an Od,
Sker uck bi nai nian Geck. —
Her Halsnösduck wiar fan Madras,
A Sliawen jonk laacht ble Damas.
Her Hag an Leenk wiar öders kuadeg.
A Knoper hedd a Bassel nuadeg.