Di Kukuk üs san Maker uck,
Det wiar an stiffen Wäg;
Jo broocht me ksch ksch an kuk kuk,
Di Huarem fan a Äg.
Üs Gülbück süng üb san Jatpual :
„Hurra, nü san wi frei!"
Hi süng, all wat at Tjüch küdd hual.
At Wiiftji worrep üb nei.
An üs det Wiiftji nü binai
Sin Brudd ütjworpen hedd,
Dedd ham di Kukuk noch an Ai:
„Si so, nü könnst dü bredd."
Diar mennd jo nü gratt Wonner fan,
Wat wiar di Kukuk doch
An ollerwelthsen netten Man,
An Sunni trüch an troch.
Nü sed det Wiiftji dann an brät
So loong, üs 't Jongen füng.
Man diarmadd kräb, tu san Fertrüt,
An rüch, suart ongelk Thing.
Do wurd jo doch an betj ferfiard ;
Det Onnerbaalki ging
Sin Sagen un ; at ging tukiard,
Üs wull 'th a Welth bithwing.
Hat woks an träw an wurd so gratt;
Jo hedd me ham jar Läst.
Jar aanj letj Jongen füng knap satt;
Hat krögget's ütj at Näst.
Seite:Bremer Stacken I.djvu/67
Detdiar sidj as efterluket wurden.
