Seite:Siebs Johannsen Lustspiele 1898.djvu/14

    Faan Wikipedia
    Bi't efterlukin as noch ei ales klaar wurden.

    10
    DI FRIER FAN MOÃSUM.
    En klöchtich karaktërskelt me šjungen ön
    jen àptoch.
    Dit stek spölët tö bëgen fan dit djirëm jörhönërt. Di
    öntochën mut streng êíer Sölring mönstër hölën wis.
    Liëíën Wat ön dit stek fôakum:
    Möns Negël Manë Henërkën (of kürt: Möns Negël
    Manis), en ôal rik Sölring hüsbèsetër ön Kefëm.
    Hi drait kürt knêbinboksèn me spungën üp síí,
    sürt hoefën en ütskêerèn skıíi; sürt samët west,
    dêefönër aufšjürtslíwèn. Üp hauí' drait hi en
    sürt samët kap me ütsid blômën üp. jálërz lêst fan
    di söstich.
    Ingborich, sin döchtër, en fövmèn wat sik se let
    ken. Jü drait en dàlk strekén katünën klôa êi°ër
    Sölring örd, om lefstén lecht; dêetö rôa haafën
    en ütskêerën sküf; nåkën hanf. hoer jâlër :
    achtain jör.
    Gorich Knütën, en jung sêman, jör naibërsdrëng'
    fol fan nökèn en dum tjüch. Hi drait sêmans-
    klôafër, eu skotsé möts üp hanf; kôalkèn píp
    ön myíx Sin jâlér es fjür en tuntich jör.
    Heuèrk Henèrkéıı, Möns sin bröfërs sên, en
    jenfôalich dum gui* mensk fan Môasum. Hi
    drait juııgk blö wêwèn tjüch, hêi* en möts üp

    Faan „https://frr.wikipedia.org/w/index.php?title=Seite:Siebs_Johannsen_Lustspiele_1898.djvu/14&oldid=164598“