Seite:Siebs Johannsen Lustspiele 1898.djvu/14

10
DI FRIER FAN MOÃSUM.
En klöchtich karaktërskelt me šjungen ön
jen àptoch.
Dit stek spölët tö bëgen fan dit djirëm jörhönërt. Di
öntochën mut streng êíer Sölring mönstër hölën wis.
Liëíën Wat ön dit stek fôakum:
Möns Negël Manë Henërkën (of kürt: Möns Negël
Manis), en ôal rik Sölring hüsbèsetër ön Kefëm.
Hi drait kürt knêbinboksèn me spungën üp síí,
sürt hoefën en ütskêerèn skıíi; sürt samët west,
dêefönër aufšjürtslíwèn. Üp hauí' drait hi en
sürt samët kap me ütsid blômën üp. jálërz lêst fan
di söstich.
Ingborich, sin döchtër, en fövmèn wat sik se let
ken. Jü drait en dàlk strekén katünën klôa êi°ër
Sölring örd, om lefstén lecht; dêetö rôa haafën
en ütskêerën sküf; nåkën hanf. hoer jâlër :
achtain jör.
Gorich Knütën, en jung sêman, jör naibërsdrëng'
fol fan nökèn en dum tjüch. Hi drait sêmans-
klôafër, eu skotsé möts üp hanf; kôalkèn píp
ön myíx Sin jâlér es fjür en tuntich jör.
Heuèrk Henèrkéıı, Möns sin bröfërs sên, en
jenfôalich dum gui* mensk fan Môasum. Hi
drait juııgk blö wêwèn tjüch, hêi* en möts üp