Seite:Siebs Johannsen Lustspiele 1898.djvu/22

18
In gb. jüstëí* medai fing hi en brêf, en jüstëraufönër
löp 'ër di hílë tii° ön skínkömër en snakët aldërt bi höm
salëf . .
Gor. bi höm salëf? hö hö hö, da lírt 'är noch
tö pröst.
Ingb. en`ys Wü nöchdërt fingën hëf, rcnp 'ër mi
in ön koew en sëf, hi hei' mi wat tö síën.
Gor. sei' 'ër da sin leks ek hen, wat 'er sa dàlk
lírt hei? ' '
Iugb. dêe kâm jüst hokën in, dêefôa kâm ër ek
fan ñrt of.
Gor. wat dit brêf bëdydët? entwefër hêi' ër
noch en mêdáljë fingën of uk es ër gör tö foeger wëlët
of . . .
Ingb. ik Wêt ek, hui' dü spösë kenst; mi brakt dit
haft fôa wíënwunhëf. got wêt, wat dit brêf ungk jit fôa
kemër mökë ken! dat et nönt gufs es, hö ik al morkën.
Gor. têf man, sa slim es dit lung ek, min lef
hartjën; (hi sırekı ner önër ken) öm es dach uk ek me
'n dumbydël klopët! ik wêe jüharëfst, jar ik t' hüs
raisët, jens ön dit warmtê-têödër ön Hamborich tö
kumêdi. Dêe sög ik en stek spölin fan tan jung
liërën, wat aí'küi°ëı° noch hö wül, man fôa di föíer
ek fo möst. Maıı dêe skut jens sen heí', wat jat fôa
knêp brükt, om höm dêetö bëwêget tö fon! jat trakët
höm sa lung ombi noes, di ôal grisgröm wôf tölêst
sa wuk ys smelt bötër. Sa wel wat dit uk mökë,
min dôdjën, me jü föfër. Ik trêi' híl infach fôa
höm hen en si: „naibëı°, i mut et mi ek fôa ünguf
nem, man i mai nü blíi° of bistër í`ıi°: -- ik ken ek
sönër jü fömën lefë, en jü ek sönër mi, wat pasë töhop
ys öst üp bôtërskif.“ En sei' °ër da jit nôn, da. . . .