Benutzer:Vedac13/Literatüür

Johannes Hansen

Wors Led

Di Wors es all kimen,
het Liadshe üss brôgt;
am Sniball an am Isslup,
der wart eg morr am tôgt.

Di Wors es all kimen,
di Wunter fârbei,
an all de Lüdde loki
sa bles, sa god, sa frei.

Fôl Krölle de blôsmi
ê Hi an ê Med;
derauer gloit di Sennshin,
di Sennshin auert Sed.

Nü wart alles wiken,
nü groit Lokk an Hai.
Di Wors brangt Hail an Segen.
ê arkenan san Wai.

• Kwel: Klar Kimming: Mitteilungsblatt für friesische Heimatpflege, Nr. 23/24, 1932, s. 177.

Martin Lorenzen

Lingen

Wat wear dat, wat me twüngen heet,
Tobäj to de, min Fidderlöun?
Dat fraamd dat Löun me jümmar leet,
Wen göud uk wear de framde Höun.

Man uule fraasche Memmespräjk,
Dü blafst dat Huuchst me are Wraal!
Ik häj de sougt, wears't me tosäjk,
Min Hert wor oas äj stal.

Do as de liiwe fraasche Stem'
Bai de tohüs we am me wearn,
Wear't me, as wen sü trau min Mem
Gans stal sträik aur'e Siik her Bearn.

Nü wal ik ollar we de läjtde,
Wal for de böje, for de strääwe!
Naan Spräjkge kun ham me de mäjtde,
We bliwwe fraasch, sü long we de no hääwe!

Fål honnerd Jear, de sen fergüngen,
Dat huum de onnerkråge wäjl,
Do niimens heet no de betwüngen,
Din Fiinde wearst dü haard as Stäjl!

• M. Lorenzen (1928), Blomster sanket ved Alfarvej: Danske, tyske og frisiske Digte, Flensburg, s. 18-19.

Lorenz Christian Hansen

Die Söpper

Verstön mi rocht, me Hadsting Spreek
Kamm delling ick vor 'n Däj.
Ick wär ön Hadst ierns tö 'n Beseek,
Dat war am Machelsdäj.

Dirr seet ick ön dö Dörns so stell,
Seeg őt a die Schossee.
Dó köm dirrhurt en letjen Gesell,
As 't schint, önkriepen, o weh!

Di he di düchti long sürt Heer,
En longen Rock wär sán.
Dat Lupen worr ham gräsi schweer,
Hi and eg morr as 'n Hán.

En ärmen Stackel, dat wär hi,
Ick wel ham gor äg káne.
Dat es ja Ingwer, sä man mi,
Hi soppt un drafft Chicane.

Hi gungt nö eter Hugehadst,
Kammt hier gewiß irst in
Am őttőrauhen, un dü wadst
Hamm denn noch näjer sien.

Jawol, hi köm un seet hamm deel,
Freut hamm, as hi mi seeg.
Wierdst noch, sä hi, as ick tö Schöl
Di menömm un di drög.

Dat All's erinnert ick mi noch göd,
Wierd ock, dat hi mi drög.
Dó wär'n wi Jungens, göd tö Möd,
Un kánten noch kán Krög.

Di Ingwer wär ihr göd un brav,
Wär en letjen netten Mensche.
Nö awer es 'r en Barnwinnsschlav,
En Fründ von Schnapps un Punsche.

Bald hálet hi ock öt sien Tasch
En Boddel, tjak un stramm.
Man namt dat Ding gewöhnlick Flásch,
Dirr wärr sürt Leder am.

Hi nőm dírrőt en letjen Jep,
Hi kő dirr äg vor reede.
Dat wär sin Breed, un wenn hi schleep,
Lä 's bei hamm ön dő Beede.

Ick heel hamm vor, hi mos hamm jog
Vont Söppen doch bekiere.
Doch schint et, eter son Schnák mog,
Hi gor un ganz äg hiere.

Hi köm me Schnák un Dwelscheräj,
Dat ick äg mäj verteele,
Me Spood un Lästerung vor 'n Däj.
Ach, Good erbarm sin Seele!

Ick sä hamm noch: Man liewe Jung',
Will dü denn ganz verdeerwe?
Die Kümmen es dán Unnergung,
Dü möst gewiß bald steerwe.

Dat awer schlög hi ön d'Winn
Un gieng ock bald sán Wäj.
Me siehnen Ugen es hi blinn
Un soppt, só lóng hi mäj.

Sin Sünnheit es all langst dirrhen,
Sin Ugen lupet auer.
Sin Bost, sin Bost, jő és só hien,
Sán Gung ward immer flauer.

Dat es ja truri öntősien'n,
Wenn 't só widd kammt me 'n Mensche,
Dat hi fäjd Schmeek á d'Barnewinn,
Ick wál 't man Fiend äg wensche.

Dirram badd ick nö noch tomm Schluß
All', dő dat hiere leese:
Námt Jem ön Achd vor d'Spiritus
Un leet dat Söppen weese!

• ufdrükt uun: (2011) Zwischen Eider und Wiedau: Nordfriesland 2011 Heimatkalender, Nordfriesischer Verein e. V. and Heimatbund Landschaft Eiderstedt, s. 183-192.

Verjäden

Ön Hadst heew ick en Moon göd kánd,
Di wär will am dő Söstig.
Dat Büjen weel só rocht äg murr,
Sonst wär die Moon noch rüstig.

• ufdrükt uun: (2012) Zwischen Eider und Wiedau: Nordfriesland 2012 Heimatkalender, Nordfriesischer Verein e. V. and Heimatbund Landschaft Eiderstedt, s. 187-190.

Finn and Hergest

Finn an Hergest as en buk faan det ingels prufesor J. R. R. Tolkien an 1982 efter san duas ütjden wurden as. Alan Bliss, a editöör faan a buk, saat at werk üüb't grünjlaag faan J. R. R. Tolkien sin föörleesungsnotiisen an öler materiaal tup. Tolkien hääl twesken 1928 an 1937 seeks föörleesungen, wat mä't teema faan Finn an Hengest tu dun hed. Uun sin föörleesungen saad Tolkien, dat Hengest uun dön angelseksisk staken The Fight at Finnsburg an Beowulf iarer en histoorisk üüs en legendeer figüür as. Hi saad uk, dat a staken episooden faan en histoore faan Hengest, wat uun det Angelseksisk Kroonik neemd wiar.
Histoore Hnæf, Hoc Hualew-Deensk san dring, as a baas faan en deensk folk, wat en dial faan Jütlun /erobert/ an sin iar jüütisk baas ferbanet hed. Finn, köning faan Fresklun, hed ferlof tu dönheer Jüüten den, uun sin lun tu leewen an iin uun san tiinst tu treeden. Finn freid Hnæf sin ääler saster Hildeburh an stjüürd hör dring, Friðuwulf, tu't pleeg uun Hnæf san hüshual.