Seite:Bremer Stacken I.djvu/41

— 41 —

  Ok, Buknecht bi di sallew Bür,
Di sig det u so trai,
Dat Jong-Jins so föll najer wiar.
Hi moost diar ütj a Wai.
Do maget hi dann me an Swupp
Di Bür at Hod ans üb an Lupp,
Dat jo an nei Stack Gredd ampluget
An sutjis bäft a Pluch amwuget.

  „Uha! Wat ha I det doch gudd!“
Bigannd hi sin Gitäl,
„Tu lewwin ha I un Awerfludd,
San sünj an stark fan Lell;
Diartu ha I an faleg Wüff,
Me 'n degen Romp, an fät an stiff;
An diar ham diar bäft efter maget,
Wurd wass me 't ians a Derr ütjjaget.“

  Di Bür di harket ap. „Wat 's det?
Wat wäl dü diarme sai?
Mennst dü feriicht, dat jü well lät
An ödern alltha nai ?
Un her as mi eg föll biwänth;
Doch di, diar ham det onnerstänth,
Her fan a rocht Wai uf tu lokin
Di feit an Hön me mi tu plokin.“

  Ha ha, theenkt Ok, det gongt jo gudd!
Dü skäl 'th noch beder fel;
Ick snaki di a Hatj un 'th Bludd,
An Jong-Jins mutt at kel.
„Diar as nän Thannwatt üb a Welth
So gratt, üs me Jaw Wüff tuhälth."
„Hual a Müss! Dann det san luter Laanjen;
Det as 'n Düntji fan din aanjen.“