Seite:Siebs Johannsen Lustspiele 1898.djvu/24

20
Ing. wat da dach, min lef Gorich?
Gor. wat da-a? - Da si ik gui' nacht, slip
sün, ik kum bal wat weiër, en da gung ik t' hüs.
Ingb. dêe wêe man ek fñl me wonën.
Gor. man uk nöııt foilêfën. Sa fñl es Wes:
wel hi ek me guihei, da mut ik se, höm me knêp
en köııst dêetö tö fon! Of ik wel ek Gorich Knütën
jit!
(öm jäit Möns knorin.)
Ing. ii, dêe hö Wü höm! Si dach söeht nönt,
wan ik *er bi sen, ik bei' di!
Ger. wis man hil uııbësöricht!
Taust âptrêf.
Di fôarijën en Möns.
Möns. (kumt fan di left sit; hi mökët en mal syr min,
ys hi Gorich šjocht; bi lıöm salef:) IIÖ, hêí' ÖH! höm jil' Ilü
uk al weiër setën? wan hi jest di achtërjen pal hêf,
da wêt ”ër uk nin gungen! En nü möt ik en jest recht
lôas wis. (guı-tum_) G111“ dai, welkemën! (litjum.) ik wül,
dat °ëı° wêe hui' di pêpër wükset.
Gori (stönt-äp.) dangkè dangkë, naibër! hui' es 't
om jü?
Möns. ö dângk, hat gei; di foidraitë jicht!
(b. h. s.) di fofdamtë kêerl, wan °ër man ging!
Gor. jö, sa *n jichtfibër, dit mut wat mals wis.
min grôtmôfër hei' *t sa dol, dat jü wêe maning möl sa
stüf ys en bürt.
Möns. dit lif ik noch! (b, 11, 8,) ik wül, dat 'ër
mesamt jör grôtmôiër üt ön Mungkürnsil sêt!